Szczęście

       Przypowieść miłującego pokój wojownika

Stary człowiek i jego syn pracowali na małej farmie. Mieli tylko jednego konia, który ciągnął ich pług. Pewnego dnia koń uciekł.
– Jakie to straszne – współczuli sąsiedzi. – Co za nieszczęście!
– Kto to wie, czy to nieszczęście, czy szczęście? – odpowiadał farmer.

Tydzień później koń powrócił z gór, przyprowadzając ze sobą do stajni pięć dzikich klaczy.
– Co za niesamowite szczęście! – mówili sąsiedzi.
– Szczęście? Nieszczęście? Kto wie? – odpowiadał starzec.

Następnego dnia syn, próbując ujeździć jedną z dzikich klaczy, spadł z niej i złamał nogę.
– Jakie to straszne. Co za nieszczęście! – mówiono.
– Nieszczęście? Szczęście? Kto to wie? – odpowiedział starzec.

Przyszło wojsko i wszystkich młodych mężczyzn zabrano na wojnę. Syn farmera był nieprzydatny, więc pozostał.
– Szczęście? Nieszczęście?

Fragment książki „Droga miłującego pokój wojownika”
Dan Millman

Szczęście jak mawiają znawcy tematu to pojęcie względne dla jednych to zdrowie dla innych pieniądze …miłość.Jakoś tak się składa,że upatrujemy szczęścia w tym czego akurat nam najbardziej brakuje.Uważając,że gdybyśmy tylko odnaleźli wymarzoną miłość …walizkę forsy czy lek na całe zło na pewno byli byśmy szczęśliwi…ale czy na pewno?

Czy szczęście mogą dać nam rzeczy zewnętrzne? Jeżeli tak to większość Europejczyków w czasach obecnych powinna być „mega” szczęśliwa. Otacza nas tyle dóbr, przedmiotów ..gadżetów większość z nich jest na wyciągnięcie ręki.Poznanie innych ludzi w tym potencjalnej pary nigdy nie było tak łatwe jak teraz dzięki portalom społecznościowym,forom tematycznym itp pierdołą.Rozwijanie swoich pasji i podróże są znacznie prostsze niż kiedyś.Dlaczego więc zastraszająco rośnie odsetek depresji i smutku.Ponoć depresja to już druga pod względem występowania choroba na świecie!

Czy wszystko dookoła coraz bardziej się komplikuje? Czy my ludzie współcześni zapomnieliśmy co to jest szczęście, co to znaczy czuć się ..być szczęśliwym. O tym,że szczęście przychodzi tak naprawdę z naszego wnętrza. Tymczasem mu wypatrujemy go na za zakrętem drogi, w kuponie Totolotka, w fajnej nowej bryce z reklamy,w innym człowieku.Wciąż patrzymy gdzieś daleko przed siebie nie zauważając,że owo szczęście cały czas jest na wyciągnięcie ręki.Ponieważ możemy po nie sięgnąć zanurzając się w swoje własne wnętrze.Odnajdując w sobie stan zachwytu z bycia w tu i teraz.Zatrzymując potok pragnień by poczuć się dobrze i radośnie dziękując za to co mamy w chwil obecnej.

Zamykając oczy poczuć radość z tego co się ma, z faktu,że się istnieje,że słońce świeci,że deszcz pada…,że jednak nie ugryzł nas pies sąsiada 🙂

Takie zatrzymanie się w tu i teraz wydaje się być czymś prostym i oczywistym wręcz banalnym i w sumie jest bardzo proste.Jednak jakoś tak się składa,że współczesny otaczający nas świat robi wszystko by wykorzenić z nas ten naturalny stan błogości jakiego możemy doświadczyć skupiając się na chwili obecnej na poczuciu wewnętrznego szczęścia radości istnienia.W TV reklama za reklamą poinformuje nas co jeszcze możemy nabyć by być szczęśliwym.Z wiadomości dowiemy się: kto, kogo, czym, właśnie uśmierca bądź planuje to zrobić.W tok showach i filmach obejrzymy ludzkie dramaty.Spotkany sąsiad-sąsiadka z marszu chętne opowie swoje problemy… bombardowanie nieszczęściami trwa. Odsuwając na dalsze plany duszy poczucie szczęścia,wzbudzając przekonanie,że gdyby tylko było inaczej czuł-a bym się szczęśliwa. I co ja mogę kiedy jak innych i mnie dopadło nieszczęście, brak,choroba.

Ktoś kiedyś powiedział,że jak chcesz zmienić świat to zacznij od siebie.Dlaczego,więc by nie spróbować…I kiedy odpuścimy sobie poczujemy się szczęśliwi pomimo braku tego czy tamtego.Kiedy będziemy ćwiczyć swoje poczucie wewnętrznego szczęścia choćby parę minut dziennie.Szybko odczujemy zmiany w sobie i swoim otoczeniu….gwarantuję:)

– Dlaczego wszyscy tutaj są tak szczęśliwi, a ja nie?-
zapytał uczeń
– Dlatego, że nauczyli się widzieć dobro i piękno wszędzie –
odrzekł Mistrz.
– Dlaczego więc ja nie widzę wszędzie dobra i piękna?
– Dlatego, że nie możesz widzieć na zewnątrz siebie tego, czego
nie widzisz w sobie.